توضیحات: زیر مجموعه: مقالات; دسته: قرآن و عترت; منتشر شده در 23 مهر 1395; نوشته شده توسط محمدعلی صدری; بازدید: 911

مقدار تأثير محبّت، مرهون قدرت محبوب است.

حضرت علي‏ ابن‌ ابي‌طالب(عليه‌السلام) از آن جهت كه همچون ساير عترت طاهرين(عليهم‌السلام) همتاي قرآن كريم است و حقيقت قرآن اگر بر كوه نازل گردد، آن كوه متلاشي مي‌شود: لو أنزلنا هذا القران علي جبلٍ لرأيته خاشعاً متصدعاً من خشيةالله[سوره حشر، آيه 21.] درباره اهميت محبّت خود فرمود: «لو أَحَبّني جَبَلٌ لتهافت»[ نهج‌البلاغه، حكمت 111.]؛ يعني اگر كوه مرا دوست داشته، باشد متلاشي مي‌شود. هرچند برخي چون شريف رضي آن را بر تحمّل مصائب شديد حمل كرده است، ليكن ظهور آن در وزين بودن محبّت آن حضرت(عليه‌السلام) همچنان محفوظ است.

برگرفته از نشریه هادی شماره 84