توضیحات: زیر مجموعه: مقالات; دسته: قرآن و عترت; منتشر شده در 05 مرداد 1392; نوشته شده توسط محمدعلی صدری; بازدید: 1319

سرّ تسمیه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) به بقیة الله

لقب شریف بقیة الله در قرآن کریم آمده (1) و وجوه متعددی برای این تسمیه قرآنی ذکر گردیده است. در فرهنگ قرآن کریم، هیچ چیزی جز وجه خدا ماندنی نیست و تنها چیزی ماناست که پیوند تنگاتنگ و ناگسستنی با خدای سبحان داشته باشد: «کُلُّ شیءٍ هالِکٌ إلاّ وجهَه.» (2)
ضمیر در «وجهه» در صورت بازگشت به قریب معنوی نه لفظی، به خدای سبحان باز می‌گردد که از همه چیز به همه چیز نزدیک‌تر است و آن‌گاه معنا چنین می‌شود: « جز وجه خدا همه چیز نابود یا نابودشدنی است »؛ اما اگر ضمیر به مرجع ظاهری و قریب لفظی برگردد، می‌بایست آیه را چنین معنا کرد: « هر چیزی نابود شدنی است، مگر وجه آن چیز ».
هر چیزی دارای دو جهت یا وجه است:

‌1. وجه شخصی و خصوصی او که غیر از فقر، فقد، زوال و دگرگونی چیز دیگری نیست.
2. وجه الهی و پیوند ربوبی و ارتباط به مبدأ غنیِ قوی که از این لحاظ آیت خدا شمرده شده و هیچ تغییر و تبدیلی در آن راه ندارد.
وجه الهی هر شیء به هر گونه که درآید، هماره نشان آن بی‌نشان است و فانی نمی‌شود، به هر روی « وجه الله » یعنی آن چهره‌ای که خدای سبحان به سوی شیئی ویژه یا فردی خاص ارائه کرد و این چهره، ماندنی بر پایه علم و عدل است؛
یعنی هر کس که از سویی موحّد و وظیفه شناس است و از سوی دیگر به وظیفه ی شناخته شده ی خویش عمل می‌کند، عالم عادلی است که از « وجه الله » سهمی دارد و به همان اندازه از بقاء بهره‌مند و به تعبیر قرآن از زمره ی «اولوا بَقِیَّة»، (3) یعنی صاحبان بقاست.
بر همین اساس، چون امام عصر (عج) ذخیره ی خداوند برای اصلاح تمام جوامع بشر است، او را بقیة الله می‌نامند.
پی نوشت ها:
(1) «بقیت الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین» سوره هود، آیه86
(2) سوره قصص، آیه88
(3) سوره هود، آیه116
منبع: کتاب امام مهدی (عج) موجود موعود، ص99و100