سلام علی آل یاسین...!(219)

راز نامگذاری امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) به «قائم» 

اما راز نامگذاری امام زمان(سلام الله علیه) به قائم چیست؟

  آیت الله جوادی آملی در کتاب « امام مهدی موجود موعود» به این سوال با شیوایی و زیبایی کلام خود پاسخ گفته اند که در ادامه علت این نامگذاری را با  قلم ایشان می خوانید.

سلام علی آل یاسین...!(216)

مقدمه نشریه هادی شماره 66

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و ...
و معادن حكمة الله؛
و معدن‌هاي حكمت خداوند
«حكمت» از ريشه «حكم» به معناي «منع» است و اصل آن از «حُكم» به معناي «منع از ظلم» مي‌آيد. به افسار حيوانات از آن جهت «حَكَمة» گفته مي‌شود كه حيوان را از جموحي نگه مي‌دارد. هنگامي كه عاقل دست سفيه را مي‌گيرد و او را از انجام كارهاي سفيهانه باز مي‌دارد، گفته مي‌شود: «حكمتُ السفيه و أحكمته». حِكمت كه بر وزن «فِعلة» است و دلالت بر نوع خاصّي از حكم مي‌كند نيز از آن جهت حكمت ناميده مي‌شود كه انسان را از جهل باز مي‌دارد و تدبير صائب و اداره صحيح مملكت را حكومت گويند؛  چون براي دفع هرج و مرج داخلي از يك سو و رفع تهاجم و تعدّي خارجي از سوي ديگر، نظم متقن و سياست كارآمدي است.
تقسيم حكمت به نظري و عملي

معاد در قرآن(نشریه هادی شماره 66)

بسم الله الرحمن الرحیم 

ياد معاد بهترين عامل سازنده انسان

خداي سبحان دنيا را راه و قيامت را منزل و خانه پاياني مي‏داند و براي اين كه هر چه بهتر و بيشتر به ياد خانه باشيم رسولاني راه بلد مي‏فرستد كه خانه پاياني همگان را بدانند و به همه زواياي آن آگاه باشند و هر چه درباره راه و خانه مي‏گويند طبق وحي بوده و دل‏سوز به حال منحرفان و بيراهه روندگان باشند. از اين رو پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله و سلم) از روي مهرباني و دل‏سوزي به آنان كه بيراهه مي‏روند مي‏فرمايد: (فأين تذهبون) ؛ كجا مي‏رويد؟! خود او بر پايه منطق وحي سخن مي‏گويد: (و النّجم إذا هَوي  ما ضلّ صاحبكم و ما غَوي  و ما ينطق عن الهوي  إنْ هو إلّا وحيٌ يوحي) ؛ سوگند به ستاره در حالي كه فرود آمد. ستاره اگر فرود و حركت نداشته باشد راه‏نما نيست. اختران همانند عقربه‏هاي ساعت با فراز و فرود خود طلوع و غروب، مشرق و مغرب و قطب و استوا و بالاخرة جهت را مي‏نمايانند. پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) با آن مقام شامخ اگر با مردم در تماس نباشد نمي‏تواند مانند اختران راه‏نما باشد. اين پيامبر نه راه را گم كرده است، نه منزل را؛ هم هدف را مي‏شناسد و هم به آن راه‏نماست وگرنه رسول خدا نخواهد بود. او امام و صاحب شماست. درباره هدف از روي هوا و هوس سخن نمي‏گويد. او جز به وحي لب نمي‏گشايد و وقتي مي‏نگرد عدّه‏اي عمداً هدف را رها كرده اند از راه دل‏سوزي به آنها مي‏فرمايد: كجا مي‏رويد؟

معاد در قرآن(نشریه هادی شماره 65)

بسم الله الرحمن الرحیم 

جهان بزرگي كه اعماقش ناپيدا و آفاقش ناآشكار است، و سراي وسيعي كه در عينِ وجود، قدم انسان بدان جا نرسيده با اعجاب و شگفتي فراواني همراه است.

مسأله عمده و پيچيده معاد دارالقراري است كه همه وقتي به آن مي‏رسند از حركت باز مي‏ايستند و از مرتبه تحصيلي خويش نه فرازي دارند و نه فرودی. معاد جهان شهود و عين حضور است و اكنون ديوار بلند دنيا و حجاب مرتفع طبيعت مانع از ديدگان نوع بشر است كه عالم شهادت واقعي را جهان غيب مي‏داند و سراي روشن الهي را تاريك‏خانه هستي مي‏شمرد.

معاد كه پايان جهان است آغاز حيات جاويد است كه مرگ را در آستانه سراي خود ذبح كرده و جاودانگي و خلود را به ارمغان مي‏آورد و نياز فطري هر موجود حياتمندي را پاسخ مثبت گفته و مرگ را به حريم خود راه نمي‏دهد.

سلام علی آل یاسین...!(211)

           مقدمه نشریه هادی شماره 65

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و ...
و مساكن بركة الله؛
و مسكن‌هاي بركت خداوند
«مساكن» جمع مسكن از ريشه «سكن» است. اصل اين واژه بر آرامش و قرار كه خلاف اضطراب و حركت است، دلالت مي‌كند.
معناي واژه «بركت» قبلاً گذشت و گفته شد كه اين واژه دلالت بر دوام، بقا و عدم زوال مي‌كند. نكته قابل توجه اين است كه اگر از امور مادّي استفاده شود، تمام مي‌شود و بقا و دوامي ندارد و براي دوام آن نبايد مورد استفاده قرار گيرد؛ گرچه با گذشت زمان از بين مي‌رود. به همين سبب، واژه بركت غالباً در امور معنوي استعمال مي‌شود؛ هر چند كه در لغت عام است و هر گونه دوام و بقايي را شامل مي‌شود.
مفهوم بركت

چرا بهشتیان در بهشت خسته نمی‌شوند؟/ پاسخ آیت‌الله جوادی آملی

به گزارش خبرآنلاین و به نقل از شفقنا، آیت‌الله جوادی آملی در جلسه درس تفسیر روز گذشته خود در تفسیر آیات 19 تا 22 سوره «زمر» به نکاتی درباره بهشت اشاره کرده است. خلاصه سخنان وی را در ادامه می خوانید.

* تعابیر مختلفی در مورد بهشت رفتن وجود دارد در برخی از تعبیرات آمده است که مومنان را به بهشت می‌برند در برخی دیگر از تعبیرات در قرآن آمده است که بهشت برای آن‌هاست این دو تعبیر با هم دیگر متفاوت است در مورد غرفه هم همین معنا مطرح است یعنی اینکه برخی را وارد این غرفه‌ها می‌کنند اما برخی صاحب این غرفه‌ها هستن و غرفه‌ها برای آن‌هاست.

* مرحوم امین الاسلام در مجمع البیان ذیل این آیه روایتی نقل می‌کند و بیان می‌کند که جریان بهشت مانند جریان دنیا نیست که هر جا چشمه و نحر بود انسان‌ها آنجا جمع می‌شدند و خیمه می‌زنند. در بهشت جریان عکس است یعنی هر جا انسان است چشمه و نحر می‌جوشد. به عبارت دیگر هر جا بهشتی‌ها اراده کنند چشمه و نحر می‌جوشد.

* حال در اینجا سوالی مطرح است که انسان وقتی وارد بهشت می‌شود چه می‌کند؟ خواب که نیست یعنی همه‌اش می‌خورد و می‌خورد؟

سلام علی آل یاسین...!(207)

  زیارت ناحیه مقدسه بکی از زیارتهای سیدالشهدا علیه السلام می باشد که از حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه در وصف حادثه کربلا وعاشورا روایت شده‌است.

زیارت ناحیه مقدسه با درود بر پیامبران و اهل بیت، پیامبر صلی الله علیه و آله و امام حسین و یارانشان(علیهم السلام) در کربلا آغاز می‌شود. پس از آن، به شرح کامل اوصاف و کردار حسین پیش از جنگ، زمینه‌های جنگ او، شرح کشته شدن و سختی‌های او، و عزادار شدن تمام عالم و موجودات زمینی و آسمانی می‌پردازد. در پایان، با توسل به اهل بیت و دعا، دعا پایان می‌پذیرد.

و در فرازی از آن با قلبی جانگداز می خوانیم که حضرت حجت ابن الحسن روحی فداه می فرمایند:....

سلام علی آل یاسین...!(206)

                     مقدمه نشریه هادی شماره 64

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و ...
السلام علي محالّ معرفة الله؛
سلام بر محل‌هاي معرفت خدا
...
ريشه برتري ائمّه(عليهم‌السلام)
فارق اصلي و اساسي مقام امامت از ديگران، ادراكِ همين معارف بلند است كه بُرد فكر و شهپر انديشه ديگران به سپهر آن راه ندارد، وگرنه در مقامات و كمالات عملي، شاگردان آنها نيز مي‌توانستند كم و بيش، مأموم و پيرو آنها باشند و حداقل از دور هم كه شده، دستي بر آتش داشته باشند؛ هر چند كه فاصله آنان با اهل بيت(عليهم‌السلام) بسيار زياد است [چنان‏كه در اِطعام فقير، مسكين و اسير و مقدم داشتن آنها بر خود كه به نزول بخشي از سوره «هل أتي» منتهي شد، فضّه خادم نيز با اميرمؤمنان و فاطمه و حسنين (عليهم‌السلام) همراهي كرد]؛ اما در مسير مقامات علمي و طي كمالات معنوي، در مرحله‌اي هستند كه ديگران در مقايسه با آنها از دور هم دستي بر آتش ندارند. تاكنون كسي نتوانسته است در بُعد معرفت توحيدي، همچون علي(عليه‌السلام) بگويد: «خداي نديده را عبادت نمي‌كنم».[ نهج البلاغه، خطبه 179]
در بُعد راه و راهنما شناسي (پيامبراشناسي) نيز تنها او توانست بگويد: