هیأت فرهنگی شهید هادی زاده

رفته بودیم برای باز کردن جوی آب، نه دعوا

محمد باقر قالیباف در یکی از سخنرانی های خود در سال گذشته خاطره ای را از روزهای دفاع مقدس نقل می کند....

حدود ساعت ٣ بعد از ظهر، به همراه سه نفر دیگر از فرمانده ها در ارتفاعات گولان بودیم. من ، آقای قاسم سلیمانی، آقای مرتضی قربانی، و آقای اسدی

از ماموریتی بر می گشتیم که دیدیم راه را آب گرفته و ماشینهایی که نیروها را می آوردند، در راه مانده اند و وضعیت بدی ایجاد شده بود.

وانت ما هم در راه ماند و پیاده از ارتفاعات بالا آمدیم.

دیدیم علت خراب شدن راه، این است که بچه های ادوات قرارگاه، برای کار گذاشتن قبضه های خمپاره ها، زمین رو کندند و خاکهایش را ریخته اند در جوی آب. آب هم مسیرش عوض شده بود و تا پایین، هم گل درست کرده بود و هم یخ زده بود. همین باعث شده بود تا راه خراب شود و ماشین ها در راه بمانند.

بچه ها هم متوجه نبودند این مسائل ایجاد شده است.

ما هم بیل برداشتیم و خاکها رو جابه جا کردیم تا راه آب درست بشود

در همین حین یکی از بچه های بسیجی آمد طرف ما و گفت: شما اینجا چی کار دارید؟ چه کار می کنید؟ به بیل ما چه کار دارید؟

آقای قربانی گفت: ول کن... بگذار کارمون رو بکنیم...

و جر و بحث شد و او وقتی دید تنهاست و ما چهار نفریم، برگشت آنطرف تپه، تا بقیه رفیقهایش را خبر کند!

دوید که برود طرفشان، مرتضی قربانی احساس کرد طرف فرار کرده! دنبالش دوید و کلتش رو درآورد و یک تیر هوایی زد! طرف رفت بالای تپه، رفیقهایش را خبر کرد، برگشت و گفت کی تیر زد؟! مرتضی گفت من زدم!

گفت تو بیخود کردی زدی... و محکم زد تو گوش مرتضی! مرتضی هم زد و حاج قاسم هم دوید کمک و آنها هم آمدند و خلاصه دعوا شد!

من دیدم اونها دارند همدیگر رو می زنند، بیل را رها نکردم و ادامه دادم و راه آب را باز کردم!

حاج قاسم را انداخته بودند روی ماشین و حسابی او را میزدند!

کمی گذشت و آنها نسبت به ما حدس هایی زدند. خلاصه بعد از کتک کاری رفتند.

از آن موقع هر وقت حاج قاسم را می بینم می گوید تو آن موقع سیاست مداری کردی و با بیلت به کمک ما نیامدی! من هم می گویم ما رفته بودیم جوی باز کنیم... نرفته بودیم دعوا کنیم که!!!

• < قبلی
• بعدی >