توضیحات: زیر مجموعه: مقالات; دسته: قرآن و عترت; منتشر شده در 29 ارديبهشت 1396; نوشته شده توسط محمدعلی صدری; بازدید: 912

آشكاركنندگان فرمان‌هاي الهي

مشيّت الهي با فرمان‌هاي او محقّق مي‌شود. فرمان خدا يا به صورت تكوين است يا به صورت تشريع. هر يك از اين دو، گاهي به صورت امر است و گاهي به صورت نهي. هنگامي كه فرمان تكويني صادر مي‌شود، مورد آن، بدون كم و كاست تحقّق مي‌يابد، اما در فرمان‌هاي تشريعي، با توجه به اينكه بين اراده الهي و تحقّق مراد در خارج، اراده عبد فاصله است و به اصطلاح، شخص مأمور بايد با اختيار خود، آن كار را انجام دهد، امكان تخلّف در آن وجود دارد.

اوامر و نواهي تشريعي الهي به‌وسيله سفيران او، يعني پيامبران(عليهم‌السلام) براي بندگان خدا روشن مي‌شود و پس از آنان، جانشينانشان اين مهم را بر عهده مي‌گيرند. ازاين‌رو پيامبران و جانشينان آنها، مظهر امر هدايت كننده خدا هستند.

بارزترين وظيفه امامان معصوم(عليهم‌السلام) كه به ذهن همگان آشناست، آشكار كردن اوامر و نواهي خداوند متعالي است؛ چنان‌كه روشن‌ترين وظيفه آنان در جانشيني پيغمبراكرم(صلّي الله عليه وآله وسلّم) همين است. غناي فقه شيعه در ميان فرقه‌هاي گوناگون اسلامي و تكيه نداشتن آن بر قياس، استحسان و مانند آن نيز ناشي از انجام همين وظيفه مهم است.

از سوي ديگر، ائمه(عليهم‌السلام) مَظهر فيض الهي هستند. با توجه به اينكه فيوضات الهي با امر و نهي او به نظام هستي ميرسد، ائمه(عليهم‌السلام) آشكار كننده امر و نهي تكويني الهي هستند.

برگرفته از نشریه هادی شماره 88