توضیحات: زیر مجموعه: مقالات; دسته: قرآن و عترت; منتشر شده در 23 بهمن 1394; نوشته شده توسط محمدعلی صدری; بازدید: 913

نقش انسان در امر ويژه ملكوتي

انسان كامل، گذشته از حضور در ساحتِ امر (به معناي فرمان الهي) و صرف نظر از ظهور در صحنه امر (به معناي شأن و كار)، در امر ويژه (به معناي شأن ملكوتي وكار مجرّد) نيز استقرار دارد؛ به طوري كه رهبري دل‌ها، هدايت اعمال و باطن‌ها به اذن خدا به عهده اوست: و جَعَلناهم أئمّةً يهدون بأمرنا و أَوحينا إليهم فِعْلَ الخيرات... [ ـ سوره انبياء، آيه 73.]؛ يعني انسان‌هاي كامل و معصوم، گذشته از نفوذ در اوامر و امور الهي، به اذن خدا در كارهاي ملكوتي كه از نبش زمان و فرش زمين برترند، حضور دارند و رهبري آن را واجداند؛

زيرا لازم صدور اوّل يا ظهور نخست، همان وساطت در تمام مجاري و مجالي صدورها و ظهورهاي بعدي است و همان طور كه ناسوتيان، مطيع اوامر اولي الأمرند: أطيعوا الله و أطيعوا الرسول و أولي الأمر منكم[ سوره نساء، آيه 59.] ملكوتيان نيز تابع هدايت ولي امر ملكوتي‌اند؛ چون ولي مطلق خداي سبحان (انسان كامل معصوم)، در امر ملكوتي كه با «كن فيكون» محقّق مي‌شود، استقرار كامل دارد.

برگرفته از مقدمه نشریه هادی شماره 77