هیأت فرهنگی شهید هادی زاده

سلام علی آل یاسین...!(307)

مقدمه نشریه هادی شماره 119

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و ...

وأشهد أنّ محمّداً عبده المنتجب ورسوله المرتضي أرسله بالهدي و دين الحق ليظهره علي الدّين كلّه ولوكره المشركون..(و شهادت مي‏دهم كه محمّد (صلي الله عليه و آله و سلم) بنده خالص و برگزيده خدا و رسول پسنديده اوست. او را با هدايت و آيين حق فرستاد تا بر جميع اديان و مذاهب، پيروز گرداند؛ هر چند مشركان را خوش نياید)

اشارات

1شهادت مقام رسالت و امامت

تفسیر شریف تسنیم سوره آل عمران (شماره 135)

وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ ميثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَةٍ ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى‌ ذلِكُمْ إِصْري قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدينَ (81)

فَمَنْ تَوَلَّى بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ (82)

گزيده تفسير

در دو آيه گذشته دعوت انبيا(عليهم‌السلام) مردم را به خويشتن نفي شد. در اين آيه نيز براي نفي افراط و تفريط در عملكرد انبيا(عليهم‌السلام) مي‌فرمايد: چگونه ممكن است پيامبران خود را ربّ خوانده و مردم را به خود فراخوانده باشند، در حالي كه خداوند از انبياي پيشين و به واسطه و به وسيله آنان از امّت‌هايشان پيمان مؤكد گرفته است كه به ديگر پيامبران ايمان آورده و با تأييد گذشتگان و بشارتِ آمدن آيندگان آن‌ها را ياري كنند و هنگام آمدن و ظهور وجود مبارك پيامبر خاتم‌صلي الله عليه و آله و سلم كه مصدق انبياي پيشين در خطوط جامع اعتقادي، اخلاقي، فقهي و حقوقي است چنان‌كه شريعت و منهاج آنان را به لحاظ زمان گذشته تصديق مي‌كند به وي ايمان آورده و آن حضرت را حمايت و ياري كنند؛ با زمينه‌سازي بعثت و گرايش مردم به آن حضرت، مانند بشارت حضرت عيسي(عليه‌السلام) به آمدن ايشان پيش از ظهور آن حضرت و با ياري كردن ايشان در زمان آن حضرت.

تفسیر شریف تسنیم سوره آل عمران (شماره 134)

ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لي‌ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ(79)

وَ لا يَأْمُرَكُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِكَةَ وَ النَّبِيِّينَ أَرْباباً أَ يَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ(80)

گزیده تفسیر

بني اسرائيل در تهمتي ناروا مي‌گفتند: حضرت عيسي(عليه‌السلام) مردم را به عبادت و بندگي خويش يا فرشتگان و پيامبران فرا مي‌خواند. خداوند سبحان در پاسخ اين اتهام، پاكي ساحت مقدس عيساي مسيح(عليه‌السلام) از عقايد خرافي را چنين بيان مي‌كند: محال است خداوند به انساني كتاب، حُكم و نبوّت دهد و او كه از نبوّت برخوردار و درخور فيض دائمي خدا شده، شرك يا كفر بر زبانش جاري شود و مردم را به خود فراخواند، بنابراين عبادت مخصوص خداست و وساطت و شفاعت فرشتگان و انبيا و اوليا(عليهم‌السلام) نيز به اذن اوست و هرگز خداوند كاري را به كسي يا چيزي وا نگذاشته است.

سلام علی آل یاسین...!(306)

مقدمه نشریه هادی شماره 118

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و ...

وأشهد أنّ محمّداً عبده المنتجب ورسوله المرتضي أرسله بالهدي و دين الحق ليظهره علي الدّين كلّه ولوكره المشركون؛

و شهادت مي‏دهم كه محمّد (صلي الله عليه و آله و سلم) بنده خالص و برگزيده خدا و رسول پسنديده اوست. او را با هدايت و آيين حق فرستاد تا بر جميع اديان و مذاهب، پيروز گرداند؛ هر چند مشركان را خوش نيايد

...

معناي غلبه دين

سلام علی آل یاسین...!(305)

                                             مقدمه نشریه هادی شماره 117

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و ...

وأشهد أنّ محمّداً عبده المنتجب ورسوله المرتضي أرسله بالهدي و دين الحق ليظهره علي الدّين كلّه ولوكره المشركون؛

و شهادت مي‏دهم كه محمّد (صلي الله عليه و آله و سلم) بنده خالص و برگزيده خدا و رسول پسنديده اوست. او را با هدايت و آيين حق فرستاد تا بر جميع اديان و مذاهب، پيروز گرداند؛ هر چند مشركان را خوش نيايد

...

آيين پايدار

اين جمله برگرفته از آيه‏اي است كه مضمون آن سه بار در قرآن كريم ذكر شده است.[ سوره توبه، آيه 33؛ سوره فتح، آيه 28؛ سوره صف، آيه 9. ] هر سه آيه كه در ضمن آيات جهاد آمده است، پس از ترغيب و تشويق مردم به دفاع از حق، پايان اميدبخشي را به مسلمانان مجاهد نويد مي‏دهد تا بدانند ثمره تلاش آنها پيروزي و به بار نشستن نهال اسلام است. مجموع اين آيات نشان مي‏دهد كه نبردِ جانانه‏اي ميان مسلمانان و دشمنانشان بر سرِ اِحيا يا اِماته دين الهي وجود دارد، ليكن خداي متعالي دين خود را ياري مي‏كند و در نهايت، پيروزي از آنِ دين حق است.

حقيقت اين است كه هر فكر، انديشه، مكتب و آييني براي استقرار و پايداري نياز به دو امر اساسي دارد:

تفسیر شریف تسنیم سوره آل عمران (شماره 133)

وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَریقاً یَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْكِتابِ وَ یَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ یَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُون‌ (78)

گزیده تفسیر

كتاب‌های آسمانی حق و از پیش خداست، از این‌رو سنّت و سیره مشایخ و علمای سوء اهل كتاب (یهود) در ادامه روش باطلی كه از گذشته داشتند این بود كه با نیرنگ و سوء استفاده از آن دو ویژگی اوّلاً با زبان‌پیچی، یعنی تحریف و تفسیر به رأی و دروغگویی، كتاب آسمانی را از مدار اصلی خود خارج كرده و كتاب خودساخته‌شان را به گونه‌ای قرائت و با رفتار خود و به صورت كنایی وانمود می‌كردند كه سخنشان حق و كتاب خداست تا مسلمانان به حقانیت آن كتاب محرف گمان پیدا كنند.

ثانیاً آن مكتوب جعلی را به خدا نسبت داده و با گفتار خود می‌كوشیدند این گمان را به یقین بدل كنند.

تفسیر شریف تسنیم سوره آل عمران (شماره 132)

إِنَّ الَّذینَ یشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَیْمانِهِمْ ثَمَناً قَلیلاً أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَ لا یُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا یَنْظُرُ إِلَیهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَكِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (77)

گزیده تفسیر

پیمان‌شكنان از اهل كتاب كه خود را محبوب خدا پنداشته و نژادپرستانه هرگونه تعرض به دیگران را برای خود روا می‌شمردند، عهد الهی و سوگندهای خویش را به قیمتی اندك، یعنی به متاع و كالای اندك دنیا می‌فروشند و به عهد و سوگندهای خود وفادار نیستند. اینان كه از افراد عادی پایین‌تر و از ساحت الهی بسیار دورند، در قیامت از بهشت و درجات آن كه مصداق خلاق و تكلّم خاص و نظر مخصوص و تزكیه ویژه الهی‌اند بی‌بهره‌اند؛ بدین معنا كه خداوند آنان را به حال خود رها كرده كه خود نوعی تعذیب است؛ همچنین خداوند سبحان با آنكه به همه چیز بصیر است به آنان نمی‌نگرد و آن‌ها از لطف خدا و نظر و نگاه خاص و تشریفی او و نیز از تزكیه خاص و تكوینی (توفیق تزكیه) و هدایت ثانوی وی محروم‌اند و مشمول عذاب دردناك الهی خواهند بود.

بر این اساس، در سیر و قوس نزولی، خداوند نخست بهره آخرتی را از عهدفروشان می‌گیرد و آنان را از مخاطب خدا شدن و نگاه الهی محروم می‌كند و تزكیه و نمو نمی‌دهد و در مرحله‌ای پایین‌تر آنان را از عذاب نمی‌رهاند.