هیأت فرهنگی شهید هادی زاده

تفسیر شریف تسنیم سوره بقره (نشریه هادی شماره 112)

آیه 89- و لمّا جاءهم كتابٌ من عنداللّه مصدّقٌ لّما معهم و كانوا من قبل يستفتحون على الّذين كفروا فلمّا جاءهم مّا عرفوا كفروا به فلعنه الله علی الکافرین

آیه 90- بئسما اشترو به انفسهم ان يكفروا بما انزل اللّه بغيًا ان ينّزل اللّه من فضله علي  من يشاء من عباده فباءوا بغضبٍ على غضبٍ و للكافين عذابٌ مّهين

تناسب آیات

به دنبال ناسپاسی­ها و پیمان­شکنی­های یهود که در آیات قبل بیان شد در این دو آیه از ناسپاسی و کفران دیگری پرده برداشته ­می­شود. در آیه­ی اول همان­طور که گذشت چنین آمده که آنان منتظر نزول قرآن بودند و همواره بر مشرکان حجاز، طلب فتح و پیروزی کرده می­گفتند: در آینده پیامبری مبعوث خواهد شد که وحی و رسالت پیامبر ما، موسای کلیم را تصدیق می­کند و ما هم به او ایمان می­آوریم و در سایه­ی ایمان به او، بر شما شوریده، پیروز می­شویم، ولی هنگامی که قرآن نازل شد و یهود به حقانیت آن پی­بردند، عالمانه و عامدانه به انکار آن روی آورده ، به کفر مبادرت ورزیدند و چون کفر آنان از روی عذر و جهل نبود، مورد لعنت خدا قرار گرفتند .

و در آیه دوم سبب این ناسپاسی را حسادت و بغی آنها دانسته که به این تجارت زشت و ناپسند اقدام کردند و جان خود را با قیمت پستی فروختند و ره­آوردی جز غضب مضاف الهی و در نهایت عذاب خوارکننده خداوند به همراه نیاورد

تحریر رساله الولایه (نشریه هادی شماره 112)

فصل چهارم: طریقه دستیابی به مقام ولایت-مقام دوم (دلیل نقلی)

تحریر تفصیلی

وابستگی سعادت و شقاوت به انقیاد و عناد قلبی

تا کنون دانستیم که کمال حقیقی انسان در معرفت نفس به معنای شناخت و شهود حقیقت و باطن نهایی خویش است که جز از طریق فناء حاصل نمی شود. احتمالا در اینجا پرسش مهمی به ذهن برسد: اگر کمال حقیقی انسان تنها در همین است و کمالی جز این برای ما وجود ندارد، پس سهم شریعت و دستورهای شارع مقدس در سعادت و شقاوت نفس چیست؟!

سلام علی آل یاسین...(299)

مقدمه نشریه هادی شماره 112

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و

...

أشهدُ أنّ لا إله إلاّ الله وحده لاشريك له كما شهد الله لنفسه و شهدت له ملائكته وأولو العلم من خلقه لا إله إلاّ هو العزيز الحكيم؛

.....

 صفات ثبوتي و سلبي

تفسیر شریف تسنیم سوره بقره (نشریه هادی شماره 111)

آیه 84- و اذ اخذنا ميثقكم لا تسفكون دماءكم و لا تخرجون انفسكم من دياركم ثم اقررتم و انتم تشهدون

آیه 85- ثمّ انتم هولاء تقتلون انفسكم و تخرجون فريقا منكم من ديارهم تظاهرون عليهم بالاثم والعدوان و ان ياتوكم اسارى تفادوهم و هو محرّم عليكم اخراجهم افتؤمنون ببعض الكتاب و تكفرون ببعضٍ فما جزآء من يفعل ذلك منكم الا خزىٌ فى الحيوة الدّنيا و يوم القيمة يردّون الى اشدّ العذاب و ما االلّه بغافل عمّا تعلمون

آیه 86- اولئك الّذين اشتروا الحيوة الدّنيا بالآخرة فلا يخفّف عنهم العذاب ولا هم ينصرون

گزیده تفسیر

این آیه در ادامه آیه قبل یعنی آیه 83 آورده شده است. در آیه 83 هشت پیمانی که از یهودیان عصر حضرت موسی گرفته شده از جمله احسان به والدین، پرداخت زکات و ... بیان شده است. در این آیات یعنی 84 الی 86 به دو پیمان دیگر و عواقب پیمان‌شکنی اشاره شده است. در مجموعِ آیات 83 تا 86 خداوند، ده پیمان معروفی که از یهودیان عصر حضرت موسی گرفته است را یادآوری می‌کند و یادآور می‌شود که آنان به برخی از این پیمان‌ها وفا و عمل کردند در حالی که به برخی یا اکثر آن عمل نکردند. سپس عواقب عدم عمل به عهد و پیمان و نقض آن را بیان می‌کند.

تحریر رساله الولایه (نشریه هادی شماره 111)

3-3-3. تصفیه اخلاق و امتثال احکام به شوق وجه الله

سلوک را می توان در سه عنصر اساسی خلاصه کرد: اصلاح عقیده، تهذیب اخلاق، تصحیح اعمال. سالک محب، عقیده و باوری توحیدی و سالم یافته و از این رو در مرحله بعد گام در راه اصلاح و تهذیب اخلاق و تصحیح اعمال می زند. انگیزه او از این افعال و تروک نیز تنها آن است که معشوق او را به این افعال و تروک دستور داده و او این اعمال را می پسندد و دوست می دارد، نه برای طمع بهشت یا ترس از جهنم، بلکه تنها برای وجه الله  و بدون چشم داشت به پاداش الهی یا تشکر دیگران، همچنانکه قرآن کریم درباره اهل بیت وحی علیهم السلام فرمود: «و یطعمون الطعام علی حبّه مسکیناً و یتیماً و اَسیرا* اِنّما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاءً و لا شُکورا» (سوره انسان َآیات 8 و 9). کمال توحید و معرفت و محبت همین است که قله توحید علیّ بن ابی طالب (علیه السلام) و اسوه ی ائمه هدی فاطمه زهرا (علیها السلام) سه روز روزه گرفته و پایان هر روز غذای افطار خود را کریمانه به سائلی می پردازند که از قضا یکی از آنان کافری است که در جنگ به اسارت در آمده و خودشان با آب افطار می کنند و در برابر این اطعام کریمانه هیچ چشم داشتی حتی به ثواب و جزاء اخروی هم ندارند و تنها به شوق روی دوست این کار را می کنند، زیرا ایشان خردمندترین مردم اند و می دانند که دل بستن به هر چیزی غیر از وجه الله زیانی بس بزرگ است، چنانکه مولوی می گوید:

                     هجده هزار عالم اگر ملک تو شود

                                                                                      بی روی دوست چیز محقّر گرفته ای

سلام علی آل یاسین...(298)

مقدمه نشریه هادی شماره 111

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و

...

أشهدُ أنّ لا إله إلاّ الله وحده لاشريك له كما شهد الله لنفسه و شهدت له ملائكته وأولو العلم من خلقه لا إله إلاّ هو العزيز الحكيم؛

.... 

. توقيفيت اسماي الهي

تفسیر شریف تسنیم سوره آل عمران (نشریه هادی شماره 110)

قُل ان كنتم تُحبّون اللهَ فاتّبعوني يُحببكمُ‌اللهُ و يغفِر لَكُم ذُنوبكم و الله غَفور رَحيم (31)

گزيده تفسير

در اين آيه كريمه خداوند از بندگان محبت و طاعت را مي‌خواهد و محبت و مغفرت خود را اجر آن دو مي‌شناساند و اين پيمان متقابل، مصداقي از بنده‌نوازي خداي سبحان است.

انسان براي پيمودن راه محبت راهنما مي‌خواهد، از اين‌رو پيامبر اكرم‌صلي الله عليه و آله و سلم رسالت دارد به مردم بگويد كه اگر دوستدار خداييد، از من پيروي كنيد تا محبوب او شويد.

خدا دوستي، كمالي است كه خداي بنده‌نواز آن را به آدمي عطا مي‌كند و چون ثمره اين عطيّه، محبوبيت عبد نزد خداست، خدادوستي انسان بين دو بنده‌نوازي خدا قرار دارد، چنان‌كه توبه انسان ميان دو توبه خداست.

«محبت» رابط مشترك حضرت خداوند تعالي و بندگان اوست؛ يعني بر خلاف پندار برخي، هم عبد مي‌تواند مُحب باشد و خداوند محبوب او و هم خداي متعالي مُحب است و عبد محبوب وي. طاعت، مختص عبد است و مغفرت، ويژه ربّ. بايد عنايت كرد كه محبت از يكسو معلول معرفت و از سوي ديگر، علتِ طاعت است.

آوردن اسم ظاهر «الله» به جاي ضمير، براي بيان اهميت مطلب و تفهيم اين معناست كه مغفرت و رحمت، مقتضاي الوهيت‌اند.