هیأت فرهنگی شهید هادی زاده

رساله الولایه (نشریه هادی شماره ۹۲)

به نام خدا

توضیح برهان

انکار روح سبب غفلت انسان از عوالم ماوراء

حقیقت انسان در محدوده عالم طبیعت و بدن مادی متوقف نیست، بلکه انسان دارای نفس مجرد است و به سبب آن با عالم ملکوت و ماورای طبیعت اربتباط دارد. اما اتحاد نفس با بدن و تعلقش به بدن موجب پدیداری این پندار می شود که حقیقت انسان مساوی با بدن است و نفس همان بدن و بدن عین نفس است و همه حقیقت انسان همانست که در تالار تشریح  دیده می شود.

تفسیر شریف تسنیم سوره بقره (نشریه هادی شماره 92)

بسم الله الرحمن الرحیم

آیه 31- و علم ادم الا سماء كلها ثم عرضهم على الملائكهفقال انبئونى باسماء هولاء ان كنتم صادقين

تفاوت تعلیم و تدریس

تعلیم غیر از تدریس است و تعلیم یک شیء از تعلم و یادگیری آن جدا نیست.تعبیر به(علّم)در جایی است که حقیقت علم درجان متعلم بنشیند،برخلاف تدریس که با جهل و عدم توجه مخاطب قابل جمع است؛یعنی گاهی موثر است و اثرش یادگیری است و گاهی هم اثری نمیبخشد.آنچه در جوامع علمی بشر رایج است تدریس است،نه تعلیم.درحالی که آنچه خدای سبحان نسبت به انبیاء داشته و درآیه محل بحث آن را درباره آدم (ع)مطرح می کند تعلیم است که هیچ گونه سهو و نسیان و جهلی درآن راه ندارد.درنتیجه تعلیم همه اسماء به آن حضرت از فراگیری و عالم شدن آن بزرگوار به همه اسماء،جدانیست.

تسنیم(گردان قم) نشریه هادی شماره 92

أعوذ بالله من الشيطان الرجيم

اَلَّذينَ يَقولونَ رَبَّنا اِنَّنا آمَنّا فَاغفِر لَنا ذُنوبَنا وقِنا عَذابَ النّار (16) الصّابِرينَ والصّادِقينَ والقانِتينَ والمُنفِقينَ والمُستَغفِرينَ بِالاَسحار (17)

گزيده تفسير

دو آيه مورد بحث بيانگر سيره و اوصاف اهل تقوايند كه در آيه پيشين پاداش اخروي آنان بيان شده است.

آنان همواره و صادقانه مي‏گويند: خدايا! ما ايمان آورديم، چنان‏كه به راستي طلب مغفرت مي‏كنند و نيز با صداقتْ نجات از عذاب الهي را درخواست مي‏كنند.و جمع بين انفاق و استغفار در سحر بدين معناست كه شب زنده‏داري، انسان را از رسالت مهم اجتماعي بي‏نياز نمي‏كند واژه «اَسحار» نشان مي‏دهد كه استغفار در سحر كه از مصاديق آن استغفار در نماز شب است، بايد مستمر باشد تا انسان را در شمار «مستغفران در اَسحار» درآورد.

مفردات

الأسحار:

سلام علی آل یاسین...!(280)

مقدمه نشریه هادی شماره 92

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و ...

و عباده المكرمين الّذين لايسبقونه بالقول و هم بأمره يعملون و رحمة الله و بركاته؛

و (شما اي) بندگان كرامت بخشيده شده او، همانان كه سبقت بر او نمي‌گيرند و به فرمان او عمل مي‌كنند و رحمت خدا و بركات او بر شما باد

.....

راه وصول به قرب الهي

سلام علی آل یاسین...!(279)

در تشهّد نماز، شهادت به رسالت آن حضرت، پس از شهادت به عبوديت آمده است: «و أشهد أنّ محمداً عبده و رسوله».

(بله)هر كمالي كه در قرآن كريم يا روايات به افراد، اعم از پيامبر و غير پيامبر نسبت داده شده، نخست به جنبه عبوديت آنها نظر بوده است؛ چنان كه ابراهيم(عليه‌السلام) با تكيه بر اين مقام، به بالاترين و عظيم‌ترين مقام، يعني امامت رسيد:

تفسیر شریف تسنیم سوره بقره(شماره 91 و 92)

سوره بقره، آيه 30  

و اذ قال ربك للملائكه انى جاعل فى الارض خليفه قالوا اتجعل فيها من يفسد فيها و يسفك الدماء و نحن نسبح بحمدك و نقدس لك قال انى علم مالاتعلمون

مراتب خلافت

خلافت الهى درجات متعدد دارد؛ زيرا خداوند، ظهورهاى متفاوت دارد و آنچه در آيه محل بحث مطرح است خلافت خليفه تام و كامل است كه كار خداى سبحان را به اذن او در همه شوون جهان امكان انجام مى دهد؛ يعنى چون خداى سبحان عليم و قدير بالذات است، انسان كامل نيز مظهر تام آن عليم و قدير است و عالم به علم الهى و مقتدر به قدرت الهى و متخلق به اخلاق الهى است و محدوده جهان تكوين براى او، همانند محدوده بدن براى هر انسان است كه هر كارى را اراده كند به اذن خدا مى تواند آن را انجام دهد و چنين انسان كاملى هم در ذات (به اصطلاح حكيمان) و اوصاف ذاتى و هم در اوصاف فعلى و آثار عينى خليفه الله است ؛ ذات و صفاتش خليفه ذات و صفات خداست و افعال و آثارش ‍ خليفه افعال و آثار خداست ؛

اگر كسى واجد اوصاف كمال خداوند باشد فى الجمله داراى خلافت او خواهد بود، ليكن تفصيل درجات آن به اين شرح است :

1- اگر ثبوت صفات كمالى براى كسى در حد حال بود كه قابل زوال است و قبول زوال آن نيز سريع خواهد بود. چنين شخصى خلافت او از خداى سبحان در حد حال است، نه زايد بر آن.

2- چنانچه به مرحله اى رسيد كه اوصاف كمالى براى وى در حد ملكه بود، (يعنى گرچه قابل زوال است ليكن قبول زوال آن كند خواهد بود) چنين شخصى خلافت او از خداوند در حد ملكه است، نه زايد بر آن.

3- اگر به درجه اى بار يافت كه صفات كمالى براى او در حد تقويم ماهوى بود، يعنى مقوم ماهيت او شد و يكى از اجزاى ماهوى او را تشكيل داد مادامى كه آن ماهيت موجود است زوال پذير نخواهد بود. چنين شخصى خلافت او از خداى سبحان در حد تقويم ماهوى اوست، نه زايد بر آن.

4- چنانچه به قله هرم تكامل نايل آمد به طورى كه صفات كمالى براى وى در حد تقويم وجودى بود نه ماهوى و به نحو عينيت بود نه جزئيت، يعنى كمال هاى مزبور عين هويت او بود نه ماهيت و نه به نحو جزئيت ؛ زيرا وجود، اصيل و بسيط است و از هر گونه تركيب و تجزيه منزه است و اگر كمالى براى آن ثابت شد حتما به نحو عينيت ست، نه جزئيت، چنين انسان كاملى خلافت الهى عين هويت وجودى او خواهد بود و فرض زوال با حفظ هويت فرض جمع دو نقيض است ؛ زيرا سلب شى ء از نفس خود همان جمع دو متناقض است. خلافت چنين انسان كاملى از خلافت ديگر خلفا برتر است.

تسنیم (گردان قم) نشریه هادی شماره 90 و 91

زُيِّنَ لِلنّاسِ حُبُّ الشَّهَوتِ مِنَ النِّساءِ والبَنينَ والقَنطيرِ المُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ والفِضَّةِ والخَيلِ المُسَوَّمَةِ والاَنعمِ والحَرثِ ذلِكَ مَتعُ الحَيوةِ الدُّنيا واللهُ عِندَهُ حُسنُ المَئابِ (14)

گزيده تفسير

دوستي مشتهيات گوناگون غريزي، عاطفي، مالي و... از زنان، پسران، اموال فراوان و انباشته مانند زر و سيم، اسبهاي متشخص، دامها و كشتزارها براي مردم آراسته شده؛ ليكن اينها متاع ناچيز زندگي دنياست و فرجام نيكو نزد خداست.

خداي سبحان خود را فاعل زينت‏بخشي زمين، آسمان و فطرت آدميان مي‏داند و هر زينت‏بخشي ممدوح هم از او وهم از نزد اوست و هر زينت‏بخشي مذموم تنها از نزد اوست (هر پديده امكاني اگر خير باشد بي‏واسطه به خدا نسبت دارد و چنانچه شر باشد با واسطه)؛ ليكن سباق و سياق آيه مورد بحث كه در پي توبيخ و تحقير شهوت‏گرايان است مي‏رساند كه فاعل تزيينِ حبّ شهوات، شيطان است نه ذات اقدس خداوند. تزيين اعيان خارجي به خدا منسوب است؛ ولي تزيين اوصاف نفساني دسترس وساوس شيطاني كار شيطان است.